1986 – 1987
Voorwaarts Ternat kwam als CERA TERNAT opnieuw in ereklasse. Drie Kruikenburgers vonden er onderdak: Carl Platteau, Jan Hoorens en Wim Nieuwlandt.
Hun nederlandse trainer Willem Wits had de intentie om van Ternat opnieuw een volley-metropool maken en hij dacht hiervoor aan de Kruikenburgse supporters. Helaas vond hij het nodig om nog voor het seizoen begon de Kruikenburg-aanhang serieus voor het hoofd te stoten door volgende, op zijn minst onvriendelijke, verklaring af te leggen op de ploegvoorstelling:
“Ik heb niets tegen die mensen. Het zijn gewoon toegewijde amateurs, wier oorspronkelijke hobby hen boven het hoofd groeide. Een ereklasser in goede banen leiden vereist professionaliteit, en dat was er in Kruikenburg niet. Het is ten andere mijn stelligste overtuiging dat ze die faling enkel en alleen aan zichzelf te danken hebben. Hun reactie op een ontwrichte situatie kwam rijkelijk laat.”
Dit was wel het meest sprekende dat hij dat seizoen tevoorschijn toverde. Cera Ternat zal na dit seizoen fusioneren met Zellik. De ambitieuse nederlander verdween van de volleybalscene en Kruikenburg deed rustig verder met datgene waarin ze altijd de beste waren: JEUGDOPLEIDING.
Om iedereen te overtuigen dat ze nog bestonden, werden begin september, tijdens een 2-daags volleybaltornooi, alle Kruikenburg ploegen aan het werk gezet. Zellik, Lennik, Zavath en Halle waren de bekendste tegenstrevers. De eigen jeugdploegen deden het schitterend. Bij de meisjes bezette Kruikenburg overal de eerste plaats en bij de jongens bleven zowel de A- als de B-jeugd ongeslagen.
De Happening werd afgerond met een propagandawedstrijd: OPEL LENNIK – KNACK ROESELARE, zodat de eigen supporters toch nog even konden genieten van ere-klasse.
Door de kampioenstitel van de tweede Herenploeg in 1ste Provinciale kon Kruikenburg zich dat seizoen in 3de Landelijke inschrijven en nam het met Jean Baeyens als eerste trainer een veel belovende start. Na een paar maand begon het minder vlot te gaan en kreeg Jean geen vat meer op de ploeg.
In afwachting dat er een nieuwe trainer werd gevonden nam speler: Fernand De Bruyne vanaf 15 december de leiding over. Voor Horatiu NICOLAU ging er dan een oude droom in vervulling: trainer worden van Kruikenburg. Vanaf 15 februari probeerde hij om het zwalpende Kruikenburg opnieuw in de goede richting te krijgen.
De trainingswissel was veelbelovend en leider Kruibeke werd hiervan het slachtoffer.
De invallende spelverdeler: Geert De Greef en de hardkloppende Mark Duchatelet hadden hier zeker een belangrijk aandeel in. Het opgedane vertrouwen was echter de volgende wedstrijd reeds verdwenen en week na week werd de toestand een beetje uitzichtlozer. Ondanks de inzet van de 2 hogervernoemde spelers en van Patrick Delcourt, Mario Van Der Perre, Koen Baeyens, Ronny De Bosscher, Fernand De Bruyne, Koen Lauwerijs en Dirk Roziers sloot de ploeg het seizoen af op een 10e plaats. Hun verblijf in 3e landelijke konden ze verlengen door het tornooi van de 10de gerangschikten te winnen.
Velen dachten dat de damesploeg dezelfde weg zou opgaan door het vertrek van Sigrid Niels en het tijdelijk (en voor sommigen definitief) stoppen van Betty Cools, Annette Bral, Karoline Moens en Denise Van Den Bossche.
Trainer Carels naaide daar met een nieuw systeem een gepaste mouw aan, met de hulp van de overblijvende speelsters: Ria Van Craenenbroeck, Marleen en Ilse Platteau, Martine Massage, Els Crabbe, Ann De Block, Annick Gochet, Ilse Desmet, Myriam Van Rampelbergh, Karine Van Hemelrijck en Myriam Moeschal.
Nadat hij gedurende 7 jaren bijna dagelijks instond voor de verzorging van de ereklasseploeg nam J P Bral de begeleiding van deze damesploeg voor zijn rekening. De ploeg werd een van de best begeleide en verzorgde ploegen uit de competitie.
Jean Pierre ging niet in op het aanbod van ploegen uit ereklasse. Kruikenburg bleef zijn ploeg en zijn inzet zal zeker meegeholpen hebben om op een mooie 5e plaats te eindigen.
Zeer hoopvol voor de club waren opnieuw de uitslagen van de jeugdploegen.
Bij de jongens werd de A-jeugd vice-kampioen van België. B-, D- en E-jeugd wonnen de Beker van Brabant en de D-jeugd werd eveneens kampioen van Brabant.
De meisjes van Kruikenburg bewezen hun vooruitgang door zich kampioen van Brabant te kronen bij de B-jeugd en vice-kampioen bij de Ajeugd.
1987 – 1988 of de geest van het grote Kruikenburg kwam terug
Kruikenburg ging van start met ongeveer 230 aangesloten leden, waaronder 170 jeugdspelers. Niet alleen met hun aantal, maar ook met de kwaliteit die er tussen zat, deed Kruikenburg opnieuw van zich spreken.
Enkele kleinere, plaatselijke sponsors zoals: Hout & Bouwcenter Van Lierde, Garage Van Der Perre, drukkerij Patrick De Backer en Fondua, hielpen de club aan de nodige financiële middelen om opnieuw een rol van betekenis te spelen.
Spelverdeler Erik WENSELEERS en trainer-speler Alain SOHIE werden aangetrokken en achteraf bleek dit een schitterende keuze te zijn. Beide spelers zullen een groot aandeel hebben in de promotie naar 2de Landelijke.
Ook in 3de Landelijke kan volleybal het bekijken waard zijn. Alain en zijn troepen deden vooral in de Beker van België van zich spreken.
In de wedstrijd tegen Namen moest de tegenstrever zelf voor de arbitrage zorgen bij gebrek aan Kruikenburg supporters (?) en toch won een vlot draaiend Kruikenburg deze wedstrijd met 3-1. Eric, Alain, Koen, Stefaan, Patrick en Ronny mochten verder bekeren tegen het Moeskroen (Ie Landel.) van Luk Beke en C°. 3 – 1 werd ook hier de uitslag.
Het vertrouwen van de spelers steeg naar ongekende hoogten nadat ook achtereenvolgens de ere-klassers: MAASMECHELEN: 3 – 2 (16-18, 15-3, 15-8, 7-15 en 15-13) en GENK: 3 – 0 (15-8, 15-2 en 16-14 na 8 matchballen) uit de Beker werden gewipt. Het aantal supporters steeg slechts met mondjesmaat. Maar zij die kwamen, leefden week na week in een feeststemming. Pas in de 1/4 finale, tegen dorpsgenoot CERA TERNAT en voor 700 toeschouwers moest dit jonge Kruikenburg de duimen leggen met 1 – 3 (9-15, 15-11, 10-15 en 9-15). De ploeg rond nonkel Dominiek bleek te sterk voor Koen Baeyens en C°.
Als vice-kampioen promoveerde de jonge ploeg naar 2de Landelijke. Om al deze successen te behalen beschikte hun coach: Dirk Roziers over volgende spelers: Tom Decelle (de jongste: 16j), Alain Sohie (de oudste: 33 j), Mario Van Der Perre (de kleinste: 174 cm), Patrick Delcourt (de langste: 200 cm), Gunther Vaeyens (de lichtste: 67 kg), Koen Baeyens (81 kg, de zwaarste na Patrick en Alain) en Fernand De Bruyne, Geert Crabbe, Geert De Greef, Erik Wenseleers, Ronny De Bosscher, Stefan Fieremans en Koen Lauwereys.
In de schaduw van al deze sprekende resultaten haalden ook de andere ploegen een groot aantal titels en bekers naar het kasteel.
Bij de A-jeugd werden zowel de meisjes als de jongens kampioen van Brabant. De meisjes haalden zelfs brons in het kampioenschap van België.
Bij de jongens speelde Kruikenburg in alle reeksen de finale van de Beker van Brabant. De C- en D-jongens wonnen hun finale, evenals de D-meisjes.
Daarenboven wonnen de D-jongens het VLM kampioenschap van Brabant en de C-jongens wonnen de Beker van Vlaanderen. De E-jongens, met onder meer Jürgen Luypaert, Hans Roesems en Joachim Van Mulders eindigden als vice-kampioen van België.
De damesploeg spartelde een moeilijk jaar door.
Hun trainer: Michel Carels moest het seizoen beginnen zonder Ria Van Craenenbroeck, die moeder werd en zonder Annette Bral, Myriam Moeschal en Martine Massagé, die allen definitief stopten.
J P Bral zorgde van zijn kant wel voor de nodige versterking door het aantrekken van Véronique Desmet (Ternat), Sabinne De Winne (Lennik, echtgenote van Jo Baetens), Ingrid Danau en Lieve Matthys (Ruisbroek) en Christa Deboeck uit de eigen A jeugd.
Nadat ze de eerste vier wedstrijden wonnen, begon een zwarte periode voor de Kruikenburg-dames. Zij moesten wachten tot eind december op hun volgende succes. Tijdens de januarimaand wonnen ze opnieuw alle wedstrijden, maar de rest van het seizoen verliep dan opnieuw met enkele hoogten en veel laagten.
Enkele bestuursleden en supporters besloten om vanaf dit seizoen 1 maal per week een avond aan hun conditie te werken. Zij wilden aan den lijve ondervinden wat het was om een smash te geven of een bal van de grond weg te duiken. Met de veteranenploeg was de cirkel rond en kon men volley spelen vanaf 9 jaar tot pensioenleeftijd.
1988 – 1989 Kruikenburg werkt aan de promovering naar 1ste landelijke
Het ledenaantal groeide nog wat aan en Kruikenburg werd in het VIV-jaarboek vermeld als de grootste club van Vlaanderen.
FONDUA – LA WILLIAM werd hoofdsponsor, DELHAIZE en GKB: co-sponsors. Eindelijk kon de club ook beschikken over een vernieuwd en vergroot cafétaria.
Velen, die dachten dat Kruikenburg met de promotie naar 2e Landelijke reeds te hoog greep, gokten zwaar fout. Eens te meer bleek, dat wie de jeugd heeft, steeds een stapje vooruit is, wanneer die jeugd er echt wil in geloven en er dan ook keihard voor werkt.
Als enige vervanging voor Koen Baeyens (CERA TERNAT) en Geert De Greef (Appelterre) werd Hedwig Van Valckenborgh (Wolvertem) aangetrokken. Reeds bij de eerste wedstrijden toonde hij zich een degelijke versterking.
Zellik maakte vlug een einde aan de Kruikenburgse bekerdromen en achteraf bleek dat een pluspunt voor de jonge kern van Alain Sohie. Alle aandacht kon nu op de kompetitie worden gericht. Kruikenburg ging dan ook als vice-kampioen de winterstop in.
Na spannende wedstrijden tegen Sjaloom, Diepenbeek en Mechelen mocht Kruikenburg met een tweede plaats de 3de promotie in 4 seizoenen vieren. Na de wedstrijd tegen Mechelen (3-0) noteerde een krant: “Kruikenburg had zelfs de maan kunnen blussen”.
Zellik, met Koen Baeyens werd afgescheiden kampioen in 1e Landel (slechts 1 verliesmatch).
Een andere ploeg die zich dat seizoen in de kijker speelde waren de scholieren of de B-jeugd heren. Nadat ze reeds de gouden plak veroverden in de Nationale Scholencompetitie behaalden ze voor Kruikenburg een achtste nationale titel. Onder leiding van hun trainer: Jan De Brandt zorgden volgende spelers voor dit opmerkelijk resultaat: Mario Trochs, Dieter Van Mulders, Roel Walraevens, Kurd Van Buggenhout, Johan Claus, David De Marie, Jo Verstuyft, Stefaan Van den Broucke en Jean François Matthy. Elk vorig seizoen werd deze groep minstens kampioen van Brabant en soms kampioen van Vlaanderen.
Sommige reporters zochten, tot in de kelders van het kasteel, tevergeefs naar een geheim recept voor al deze successen. De oplossing is echter vrij eenvoudig en kan nu nog door iedere club gevolgd worden . Kruikenburg bleef steeds een bepaalde lijn volgen.
- Een bestuur, dat er steeds voor zorgt, dat de jeugd in de beste omstandigheden kan trainen en spelen.
- Trainers, die bewijzen dat ze over voldoende volleykennis beschikken en die de ambitie hebben om die aan de jeugd te willen doorgeven. Zo trainde Jan De Brandt deze B-jeugd reeds vanaf de D-jeugd.
- Spelers, die gemotiveerd zijn om van volley iets meer te maken en die daar willen voor werken. Soms tot 3 x per week, tot ze de kampioenstitel hebben.
Dit is allemaal zeer gemakkelijk geschreven en gezegd, maar voor allen die hierbij betrokken zijn: Hoed af !!
De damesploeg kreeg een zeer ingrijpende face-lift. De minder jonge kern ging naar het vriendschapsverbond en versloeg daar met groot overwicht de besten uit hun reeks.
Trainer Jean Baeyens ging op het verzoek van JP Bral in om de zeer jonge kern, die over bleef, het nodige volleybal-latijn bij te brengen. Van de vroegere kern bleven alleen Ann Deblock, Veronique Desmet, Ilse Platteau, Lieve Matthys en Suzanne Roesems over. Als aanwinst kwam Nora Vanrampelbergh terug uit Liedekerke en werd deze kern aangevuld met speelsters uit de A-jeugd: Ann Mignon, Veerle Jans, Patricia Prové en Karolien Debast. Waar men hoopte van niet te degraderen, miste men op een haardikte na een promotie. Een zeer verdienstelijke derde plaats was hun beloning.
Andere behaalde uitslagen in het seizoen 88-89 waren:
DAMES:
Voor de eerste maal behaalde een damesjeugdploeg een titel in hun reeks.
De A-meisjes onder leiding van Vincent Janssens en Koen Lauwerijs zorgden voor deze prestatie
HEREN:
Kampioen van Brabant: A, B, D en E jeugd
Beker van Brabant: A, B, D en E jeugd
VLM kampioen van Brabant: E jeugd
B jeugd: beker en kampioenschap van Vlaanderen en natuurlijk het kampioenschap van België.
1989 – 1990
Door vorig seizoen, op de allerlaatste speeldag, Mol te vloeren zorgde Leefdaal, met de hulp van de supporterende Kruikenburgers er voor dat Kruikenburg opnieuw een reeks hoger mocht uitkomen.
De merkwaardige opgang werd verder gezet. Amper drie jaar na het weloverwogen forfait van het ereklassenteam zat men opnieuw, de steeds financieel niet gezonde, ereklasse dicht op de hielen.
Ondanks de promotie haalde men geen versterking in huis. De jeugdwerking bij Kruikenburg bleef vruchten afwerpen. Kruikenburg speelde verder met zijn jeugdtroeven. Naast de 18jarige Fieremans kwamen opnieuw twee technisch zeer begaafde tieners in de ploeg. Johan Claus (16j) een middenman met een zeer degelijk blok en Mario Trochs (18j) een hoekaanvaller die zowel met zijn sprongopslag als van achter de 3 m kon scoren. Het grote pluspunt was natuurlijk dat deze jongeren volledig op mekaar ingespeeld waren. Men rekende ook op de verdere ontplooiing van jongeren zoals De Bosscher, Lauwerys en Fieremans. Week na week brachten de kranten de bevestiging van hun talent.
Een ander jeugdtalent: Jo Verstuyft werd op verzoek van E Pisani aan OPEL Lennik uitgeleend.
Het competitiebegin was zeer zwaar voor de jonge ploeg. Na 4 wedstrijden stonden ze onderaan het klassement. Na winst tegen de rode lantaarn: Herentals steeg het vertrouwen. Kruikenburg klom na winst tegen co-leider Sparvoc Lanaken zelfs naar een 8ste plaats.
Ook andere toppers zoals Everbeur (F Walder), VT Maaseik en Wara Genk gingen flink onderuit tegen dit jonge Kruikenburg. 
Uiteindelijk sloten ze het seizoen af op een zeer verdienstelijke 5de plaats.
Kruikenburg speelde dat seizoen niet minder dan 7 tie breaks. Slechts 2 werden er met winst afgerond. Indien Kruikenburg ze alle 7 had gewonnen dan kwam er ditmaal een promotie naar 1ste nationale. Of hoe een dubbeltje kan rollen. De supporters vonden dit nieuwe systeem (Rally Point System) de volleybalsport onwaardig.
In de Beker van België werd Kruikenburg na winst tegen Leefdaal en Blankenberge door het stevige Sipico Leuven met 1-3 uitgeschakeld.
De damesploeg werd aangevuld met enkele jeugdspeelsters en Sabinne De Winne (echtgenote Jo Baetens) keerde naar Lennik terug.
Door de eerste wedstrijden te verliezen bleven de dames lange tijd op achtervolgen aangewezen en dat deden ze dan ook uitstekend: 16 wedstrijden op rij werden gewonnen. In januari zorgde Kruikenburg voor een hergroepering met 5 titelkandidaten door de gedoodverfde kampioen Bellingen met 3 – 0 te verslaan. Met een zeer kleine kern (7 speelsters) werkten ze verder aan een zeer mooie reeks overwinningen. Alleen Wemmel en Moorhoek konden nog een set afsnoepen.
Hoofdtroeven waren zeker Ilse Platteau, Veronique De Smedt en Nora Van Rampelbergh die, vooral wanneer het wat minder draaide, steeds met succes konden opgezocht worden door spelverdeelster Ann De Block. Een andere troef waren de zware sprongopslagen van Patricia Prové, waarmee ze verschillende keren een wedstrijd kon beslissen. Verder kon trainer, Jean Baeyens beschikken over enkele jeugdige talenten zoals Pascale De Breucker, Ann Mignon en Els Crabbe telkens wanneer het nodig was. Op het einde van het seizoen, toonde Ann Van Houtven zich een waardige doublure voor Patricia.
Door de smalle kern werd lang getwijfeld aan de titelkansen van deze jonge ploeg, maar uiteindelijk lukte het dan toch om de titel en promotie naar 1ste provinciale te pakken. Met Kruikenburg won zeker het meest technisch sterke team. Hier ook loonde opnieuw de degelijke opleiding in Kruikenburg.
De tweede herenploeg (1ste Regionale) eindigde op een 5de plaats.
Ook de jeugd behaalde, zoals hieronder blijkt, schitterende resultaten. Bij de jongens werd de bekercompetitie volledig beheerst door Kruikenburg. In de 5 categorieën plaatsten ze zich telkens voor de finale en 3maal werd deze finale met succes afgerond.
A-Meisjes: 2de plaats in de competitie.
C-Meisjes: 1e plaats in de competitie. Zij verloren geen enkele wedstrijd!
A-Jongens: 2de plaats in de competitie.
Zij wonnen de Beker van Brabant eindigden 3de in de VIV-Beker.
B-Jongens: Wonnen de Beker van Brabant en eindigden 5de in de VIV-Beker.
C-Jongens: 4de plaats in de competitie en zij verloren de FINALE v.d. Beker van Brabant.
D-Jongens: 3de plaats in de competitie en zij speelden de Finale van de Beker van Brabant en verloren die met 17-16 in de laatste set!
E-Jongens: 2de plaats in de competitie en zij wonnen de Beker van Brabant en de VIVBeker.
Trainer Dominiek Baeyens, kon bij het begin van het seizoen de financiële moeilijkheden van ereklasser CERA-TERNAT met sportieve sucessen enigszins toedekken. Na enkele maanden kon men de spelers niet meer betalen. De burgemeester begon zelf met de plaatselijke industriezone af te schuimen op zoek naar steun. Ook Kruikenburg werd door hun voorzitter gepolst om te fusioneren tot 1 grote Ternatse club. Kruikenburg liet zich echter nooit verleiden tot financiële avonturen en besliste ook dan om verder te werken volgens de eigen mogelijkheden en zo hun unieke jeugdwerking verder te zetten.
CERA-TERNAT fusioneerde dan uiteindelijk met Zellik en kon zo in ereklasse blijven maar speelde wel zijn wedstrijden in Zellik.
1990 – 1991: “KRUIKENBURG SLAAT VEEL TE HARD OP!! “
Kruikenburg ging van start met een haast ongewijzigde ploeg en dit reeds voor het derde seizoen op rij. De jonge mannen hadden opnieuw een jaartje meer ervaring en het was dus logisch dat het beter en beter begon te draaien. De ploeg voelde dan ook dat ze elke tegenstander het leven zuur kon maken. De komst van WIM DEVOS, die Patrick DELCOURT kwam vervangen, bleek van in het begin een voltreffer te zijn.
Geert CRABBE verliet eveneens de club en samen met Wim DEVOS werd nog een andere middenblokker aangetrokken: Marnix DE VUYST (vorig seizoen 2de prov. Zottegem).
Het eerste thuistreffen met Mol werd een uitschuiver voor Kruikenburg. De latere winst, met een gewijzigde ploeg, tegen Genk deed opnieuw het vertrouwen groeien. De Boscher en De Vuyst zorgden voor een prima vervanging van de gekwetsten: Sohie en Van Valkenborgh.
Kruikenburg werd opnieuw de boeman van de topteams. Met hun “killersopslag” bleef de ploeg vooral in eigen zaal onklopbaar. Zowel co-leider Lanaken als Oud-Turnhout (3de) wisten geen raad met deze opslagen zodat Kruikenburg verdiend de 4de plaats innam. Winst tegen Munsterbilzen opende zelfs perspectieven voor een 3de plaats.
Leider Everbeur toonde dan weer dat het collectief iets sterker was en verminderde zo de stress van hun Coach F Walder tijdens de rest van het seizoen.
Tijdens de maand januari deden 3 opeenvolgende nederlagen Kruikenburg op een 5de plaatst belanden. Na een vlotte winst tegen Sipico ging de ploeg opnieuw op volle toeren draaien, maar toch zat er geen plaatswinst meer in. Het seizoen werd uiteindelijk toch met een 5de plaats afgesloten.
De start van de Dames in 1 ste provinciale gaf heel wat puzzelwerk. Jean Baeyens diende heel wat nieuwe speelsters in de groep in te passen. Veronique De Smedt en Els Crabbe kozen voor gezinsuitbreiding. Uit de A-jeugd werden Ann Van Der Voorde, M Wouters, Valerie Dubois en Elke Roesems overgeheveld. Het verdwijnen van Voorwaarts gaf dan weer 3 nieuwkomers als versterking voor 1ste provinciaal: Mieke Dekens, Ursulla Van Doesburg en Sabrina Van Der Smissen. Door verschillende dagtrainingen in te lassen kon J Baeyens deze groep tot een stevig geheel boetseren.
Voor de belangrijke wedstrijd tegen Schepdaal moest de coach echter forfait te geven wegens rugklachten. “Help!!!-coach J P Bral” moest het dan maar klaren met de spiekbriefjes van Jean. De eerste set werd vlot gewonnen, de twee volgende nipt verloren. De meeste supporters dachten reeds aan een nederlaag, maar hier bleek dan eens te meer dat het voor een coach niet belangrijk is om veel te zeggen, maar wel om de juiste woorden te vinden. Voor het begin van de beslissende set kregen de speelsters van J P de opdracht om Jean zelf te verwittigen indien ze de wedstrijd verloren. Gelukkig had niemand daar zin in. Voor elk puntje werd dan ook geknokt en in de tiebreak werd geen enkele opslag meer gemist en werden behoorlijk wat ballen van de grond gehaald. Resultaat: 15-5.
Een latere overwinning in Ganshoren bracht de Kruikenburg-dames in de subtop. Het seizoen werd afgesloten met een 4de plaats in 1ste Provinciale en op een haartje na werd de overgang naar Landelijke gemist.
Onder leiding van Koen Lauwereys begon de 2de herenploeg aan haar 2de seizoen in 1ste regionale. Fernand De Bruyne en Mario Van Der Perre verlieten de ploeg voor Roosdaal. Steven Harnie en David De Marie kwamen de ploeg vervoegen. Voor de rest bestond de kern uit Hans Platteau, Vincent Janssens, Steph Bulté, F De Geyndt, Bart Vanderstraeten, Joris Pitteurs, Bart De Quick, G Vanderheyden, Marc De Neef en Wim Van Droogenbroeck.
Voorbereidende oefenwedstrijden tegen Erembodegem, Denderleeuw en Zuun werden vlot gewonnen. Eveneens de eerste competitiewedstrijden tegen Liedekerke en Londezeel werden vlot gewonnen. Maar vanaf dan ging het van slecht naar slechter en kon de ploeg de degradatie niet meer ontlopen en zal ook niet meer van start gaan in het seizoen ’91-’92.
Het palmares van de jeugd mocht opnieuw gezien worden.
B-Meisjes: zij werden ongeslagen Kampioen van Brabant en verloren nipt de finale van de Beker van Brabant.
A-Jongens: zij wonnen de Beker van Brabant en eindigden in het kampioenschap van België, na heel wat eigenaardige beslissingen, op een 3de plaats. Bij een normale puntentelling waren onze jongens Kampioen van België geworden. Maar dit komt nog !!!
C-Jongens: zij werden kampioen in hun reeks. In deze groep begint een Wout Wijsmans aan zijn internationale loopbaan.
D & E jongens: zij wonnen zowel het Kampioenschap als de Beker van Brabant.
Naar het einde van het seizoen toe moest Zellik Maes Pils van zijn sponsor zorgen voor een degelijke jeugdwerking voor het seizoen 91-92, naar het voorbeeld van de andere ploegen, die ze sponsorden in basketbal en handbal. Bij gebrek aan een dergelijke structuur zocht Zellik contact met Kruikenburg met een samenwerkingscontract als gevolg.
FONDUA KRUIKENBURG zal in 91-92 van start gaan als MAES PILS KRUIKENBURG. Jan De Brandt, die stopte met zijn actieve spelersloopbaan werd aangezocht als de nieuwe trainer. Bij Zellik zal hij aantreden als assistent van Dominiek Baeyens, zijn vroegere teamgenoot. Hij diende ook voor de coördinatie tussen de 2 verenigingen en de doorstroming van talentvolle spelers naar ereklasse te zorgen.
1991 – 1992
Zoals we op het einde van vorig seizoen schreven, werd Jan De Brandt de coördinator van het gehele jeugdbeleid van ereklasser ZELLIK. Bedoeling van M P Zellik was om op zeer korte termijn over een degelijke jeugdstructuur te beschikken en om zo de eerste ploeg te bevoorraden met jonge, talentvolle spelers. Kruikenburg werd volledig opgenomen in dit plan en kreeg alzo Maes Pils Zellik als hoofdsponsor en coördinator Jan als nieuwe trainer.
Samen met trainer Sohie ging Wim DEVOS naar Lennik. Ronny DE BOSSCHER en Koen LAUWEREYS gingen met zowat de helft van de tweede Herenploeg naar Zolder Groot Bijgaarden. De andere helft van de tweede ploeg ging VC Roosdaal versterken. Hedwig Van Valckenborgh en Marnic De Vuyst gingen respectievelijk naar Herentals en HVC Zottegem
De kern (St Fieremans, J Claus, M Trochs en E Wenseleers) werd aangevuld met Jo verstuyft (Zonhoven), Tom Decelle (Zolder), Wim Wartel (Zellik), Dries Verhulst (Dworp), Daan De Bakker (Appelterre) en met enkele talentvolle jeugdspelers: Roel Walraevens, Kurd Van Buggenhout en Wout Wijsmans (13j en 1,83m). Jo Verstuyft en T Decelle waren jeugdspelers van Kruikenburg die terugkeerden naar hun roots.
Het hoofddoel van de trainer was om van al deze jonge spelers (slechts 2 waren ouder dan 20 jaar) zo compleet mogelijke spelers te maken. Promotie was geen hoofddoel op zich, maar hoe korter bij de top hoe leerzamer de opleidding.
Ondanks een gouden oktobermaand eindigde de ploeg uiteindelijk op een 7de plaats. Kwetsuren van vooral Erik Wenseleers en Stefaan Fieremans (zware enkelkwetsuur) en wisselend succes in de eindfase van enkele wedstrijden verklaarde grotendeels deze “terugval”.
Bij de dames waren er dat seizoen weinig wijzigingen. Veronique Desmet, een ervaren middenblokster keerde terug na gezinsuitbreidding. Van Doesburg en Van Der Smissen verlieten de club. Annick Bevernage werd definitief aangeworven en Karine Van Campenhout werd voor 1 jaar uitgeleend door Zellik.
In tegenstelling tot vorig seizoen namen ze echter geen al te beste start. Pas na enkele weken bevestigden ze opnieuw hun naam als giantkiller. Na Molenstede en Machelen ging ook leider Moorhoek voor de bijl.
In de terugronde verloor Kruikenburg enkel de laatste match tegen kampioen Machelen. Door deze mooie reeks overwinningen ontnamen ze zelfs aan Zellik alle titelkansen. In hun thuiswedstrijd liep Zellik tot 2 – 0 uit. Een wilskrachtig Kruikenburg hing de bordjes in evenwicht en in de tie-break, bij 14 – 13 zorgden Desmet en Dekens voor een 14 – 16 eindstand. Door deze zege nam Kruikenburg de derde plaats van Zellik over.
De uitbouw van de jeugdwerking kon opnieuw als model dienen voor vele clubs. In de Ternatse scholen werd begonnen met een actieve recrutering voor de allerjongsten om hun zo vlug mogelijk het nodige balgevoel bij te brengen.
De resultaten mochten opnieuw gezien worden. De werking van de Ternatse bewegingsschool werd als voorbeeld gesteld.
A-Jongens: Kampioen van Brabant. en Vlaanderen en KAMPIOEN VAN BELGIE, zij wonnen de Beker van Brabant en de Beker van Vlaanderen.
C-Jongens: zij werden Kampioen van Brabant, behaalden een verdienstelijke 4de plaats in het Kampioenschap van Vlaanderen, sneuvelden in de 1/2 finale van de Beker van Brabant.
D-Jongens: zij werden kampioen van Vlaanderen, eindigden op een 4de plaats in het Kampioenschap van België en verloren de 1/2 finale v.d. Beker van Brabant.
E-Jongens: Vice-Kampioen van Brabant. Winnaar van de Beker van Brabant en een 3de plaats in de Beker van Vlaanderen
A-B-Meisjes: (bijna allen B-speelsters) werden Vice-Kampioen van Brabant, wonnen met de B-Jeugd de Beker van Brabant en eindigden 5de in de VVB-Beker.
De basis voor een nieuwe bloeiperiode was zeker gelegd !